Spośród zgliszcz i gruzów wstał jak szczęście świat -
Świt jasnych tęsknot i w przyszłość idących lat.
Na próżno wróg niósł głód i śmierć,
Znów wzywa nas radosna pieśń:
Do szeregu!... do szeregu!...
Czas nam pracą wznosić wolność i ład.

Hej, junacy - hej, chłopcy, dziewczęta,
do roboty!... do roboty!...
Jedno hasło jak rozkaz pamiętaj:
Do roboty!... do roboty!...
Za młoty, hej, ojczyzny wolne dzieci, dzielne dzieci.
Do roboty! - serca w górę, myślą świecić.
Raz!... dwa!... do roboty!
Czas brać kielnie w garść!

Budujemy nowy dom,
Jeszcze jeden nowy dom,
Naszym przyszłym, lepszym dniom,
Warszawo!

Każdą pracę z nami mnóż,
Każdą pracę z nami dziel,
Bo to jest nasz wspólny cel,
Warszawo!

Od piwnicy aż po dach
Niech radośnie rośnie gmach
Naszym snom i twoim snom,
Warszawo!

Niech się mury pną do góry,
Kiedy dłonie chętne są,
Budujemy betonowy, nowy dom.

Już dość narzekań i gderań.
I tylko chciej, i tylko spójrz
Jak rośnie w krąg:
Muranów, Mirów, Mokotów, Żerań -
Wspólne dzieło naszych rąk!

Spośród zgliszcz i gruzów wstał jak szczęście świat -
Świt jasnych tęsknot i w przyszłość idących lat.
Na próżno wróg niósł głód i śmierć,
Znów wzywa nas radosna pieśń:
Do szeregu!... do szeregu!...
Czas nam pracą wznosić wolność i ład.

Hej, junacy - hej, chłopcy, dziewczęta,
do roboty!... do roboty!...
Jedno hasło jak rozkaz pamiętaj:
Do roboty!... do roboty!...
Za młoty, hej, ojczyzny wolne dzieci, dzielne dzieci.
Do roboty! - serca w górę, myślą świecić.
Raz!... dwa!... do roboty!
Czas brać kielnie w garść!

Wszystko tobie, ukochana ziemio,
Nasze myśli wciąż przy tobie są,
Tobie lotnik triumf nad przestrzenią,
A robotnik daje dwoje rąk.
Ty przez serce nam jak Wisła płyniesz,
Brzmi jak rozkaz Twój potężny głos,
Murarz, żołnierz, cieśla, zdun, inżynier
Wykuwamy twój szczęśliwy los.